’Fouten maken mag, maar altijd leren van je fouten, en niet dezelfde fout twee keer.” Dat leerden we in de derde klas lagere school van juffrouw Van der Hout.
Het klimaatakkoord was niet één fout, maar een stapel fouten. Het is tot stand gekomen doordat een aantal lobbyclubs elkaar troffen, de fossiele industrie (Shell en BP voorop, op zich al opvallend), en dan hun aartsvijanden (Greenpeace), aangevuld met minister Wiebes die flink in de bus kwam blazen met 500 miljard belastinggeld. Om bij dat laatste even stil te staan: dat bedrag is naderhand hoger ingeschat door critici, maar in een artikel van De Volkskrant (14 februari 2019) was de conclusie dat 1000 miljard een overdreven inschatting was, en dat het hooguit 500-700 miljard was. Dat is dus, over pakweg 10 miljoen huishoudens in Nederland, 50-70 duizend euro per huishouden. Nooit een kiezer om de mening gevraagd over deze ingreep, eerste fout. Een VVD-minister die zoveel belastinggeld bestemt, de tweede.
Dan blijkt binnen een jaar dat de gemeenten klagen dat ze meer geld nodig hebben omdat de energie 50% duurder wordt, en nu komt het Planbureau voor de Leefomgeving met een rapport dat voorrekent dat die woningisolaties niet renderen. Terugverdientijden van twintig tot vijftig jaar, sint-juttemis!